Ha Plonia,
Mooi, die kousen van jou! Verwacht nou niet dat ik ook ga goochelen met vier breipennen. Ik ken mijn beperkingen. Niet dat het me nooit zou lukken, maar het ontbreekt me aan tijd. Bovendien: mijn moeder heeft voor mij heerlijke dikke sokken gebreid. Die draag ik in de winter over mijn gewone sokken, in plaats van pantoffels. Best kans dat mijn moeder van jou, haar opoe, leerde hoe dat moet, breien op vier pennen. Ik zal het haar eens vragen.
Fictief verhaal
Deze maand hoop ik de laatste hand te leggen aan jouw levensverhaal. Ik heb besloten dat de versie waaraan ik nu werk alleen voor familie beschikbaar komt. Maar mijn kennismaking en correspondentie met jou heeft zoveel informatie opgeleverd dat ik volop geïnspireerd ben voor een fictief verhaal uit jouw dorp en tijd. Dus dat wordt het volgende project...De komende tijd zal ik je niet vaak meer schrijven. Ik wil me concentreren op het verhaal dat in mijn hoofd rijpt. Maar mocht je iets bijzonders te melden hebben: ik vind het leuk als jij mij af en toe nog eens schrijft.
Mini-moestuin
Voordat ik een voorlopig einde aan onze correspondentie maak, wil ik je nog even de foto's laten zien van het stukje moestuin dat ik heb 'veroverd'. Nadat twee sterke kerels de betonplaat uit onze achtertuin hadden verwijderd, heeft mijn vader van hardhout een perk afgebakend. Ik heb het zand eruit gegraven en er grond in geschept. Daar hield ik spierpijn en een voldaan gevoel aan over. Ik verheug me op het voorjaar, als ik mijn eigen groenten kan gaan verbouwen. Inspiratiebronnen zijn Plonia Loeve (jij dus!), het boekje 'Je eigen moestuin op 1m2' en de website van Jelle Medema:http://www.makkelijkemoestuin.nl/
Je krijgt te zijner tijd een foto van mijn eerste oogst. Ik wil je bedanken voor alle verhalen die je me hebt verteld. Samen hebben we een eeuw overbrugd. Je bent een deel geworden van mijn leven. Mijn overgrootmoeder was je al. Maar dankzij onze correspondentie ben je niet langer een onbekende persoon op oude zwartwit foto's; je bent een vriendin en een inspiratiebron voor me geworden. En hebt me geholpen mijn eigen tijd met andere ogen te bekijken. Veel dank!
 |
| De betonplaat is eruit. Nu moet er eerst zand in, zodat de stratenmakers hun werk kunnen doen. |
 |
| De stenen liggen weer, het perk is afgezet en het grootste deel van het zand is eruit. Nue de rest van het zand nog, en dan grond erin. |
 |
| Wat gaat het worden: broccoli, tuinkruiden, wortelen, tomatenplanten of...? In ieder geval pastinaak. En een paar aardappelen. Sla wil ik ook. En o ja, radijsjes. Uien zou ik ook leuk vinden. Gelukkig heb ik nog een hele winter om erover na te denken en me in de theorie van het moestuinieren te verdiepen. |
Dag Plonia, het ga je goed!
Liefs, Anne Marie
Jammer dat jullie correspondentie ten einde loopt, ik heb met heel veel genoegen meegeleefd met Plonia en haar leven 100 jaar terug.
BeantwoordenVerwijderenWanneer komt je boek uit dat ook voor niet familieleden beschikbaar zal zijn? Hoewel ik me inmiddels bijna familie voel, ben ik dat natuurlijk niet.
Toch zou ik je boek tegen de tijd dat het in de handel komt (als het geen kapitalen gaat kosten) wel willen kopen.
Mijn mail staat op mijn blog vermeld mocht je die nodig hebben. Ik blijf toch regelmatig een kijkje hier nemen, ik denk dat je wanneer je boek verkrijgbaar is, het hier wel zal melden. Het ga jullie beiden goed (al weet je natuurlijk wel hoe Plonia haar leven is verlopen)
Dag Haba,
BeantwoordenVerwijderenJouw mailadres heb ik vermeld op het lijstje belangstellenden, dus als er straks een boek is breng ik je op de hoogte. Goede kans dat er ook op dit blog een melding verschijnt, tegen die tijd. Dit blog was een avontuur waarvan ik de uitkomst niet kende toen ik eraan begon. Het leverde publiciteit op, zelfs in landelijke kranten. En een expositie in een museum. En een levensverhaal voor familie. En wie weet... misschien straks ook een boek voor een groter publiek. Bedankt voor je reactie en erg leuk om te lezen dat je met plezier meeleefde!
Anne Marie
Beste Anne Marie, dank voor jouw / jullie blik in de geschiedenis. Ik heb er erg van genoten om telkens weer zo'n stukje gewone bijzondere vrouwengeschiedenis te lezen. Ik ben benieuwd naar je boek!
BeantwoordenVerwijderenWat zal ik dit missen ik heb er zo van genoten, ik zal regelmatig een kijk nemen of er een berichtje staat.
BeantwoordenVerwijderenJammer, ik zal jullie allebei missen, maar wat moet dat moet, een uitdrukking die Plonia vast ook al kende, net als: Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Dat laatste niet als excuus om je ergens met een jantje van leiden vanaf te maken, maar omdat ze al binnen twee jaar na 1913 met de gevolgen van WO I te maken zal krijgen, ook al blijft Nederland neutraal. Ipv roomboter moesten vele huishoudingen bijv. margarine gaan gebruiken, in die tijd nog met een sterke bijsmaak, maar ja, als het niet kan... Varkensvet en ossewit waren ook niet meer volop verkrijgbaar en nieuwe aardappelen met uitgebakken spekvet waren nou juist zo lekker, met mosterd erbij. Anne Marie, nog even een tip voor je mini moestuin: verbouw vooral wat in de winkels niet meer te koop is en zorg dat je in periodes poot/zaait, zodat je niet bedolven wordt onder sla of radijsjes. Je kunt nu nog knoflook poten, evt. in een ingegraven bloempot. En bosaardbeitjes, geuriger en kleiner dan frambozen, zo lekker. Maar plant geen wilde aardbeitjes, ze zijn niet eetbaar, alleen decoratief. De bosaardbei is kegelvormig, de wilde aardbei rond als een soepballetje. Bedankt dat we mee mochten genieten van jullie correspondentie, ik kwam zoveel herkenbaars tegen, ook al trek ik pas sinds dit jaar van Drees. Dat bestond nog niet in de tijd dat Plonia's ouders 65 werden, misschien heeft ze nog net een paar jaar er van kunnen profiteren. Reina
BeantwoordenVerwijderen