Schortjes die een tijdreis maakten

Ottoland, 13 september 2013

Een van jouw zondagse schortjes.

Ha Plonia,

Afgelopen maandag kreeg ik iets heel bijzonders: twee hagelwitte zondagse schortjes van jou. Ik kreeg ze van mijn tante Anneke, een van jouw kleindochters. Eerst heeft jouw dochter de schortjes zorgvuldig bewaard, daarna jouw kleindochter. Speciaal voor mij had zij ze gewassen en gesteven. Ongeveer honderd jaar oud moeten ze zijn, nog steeds kraakhelder wit, niet aangetast door motten of muizen. Ze overleefden de tijdreis van jou naar mij.

Zuinig

De aanschaf was een rib uit je lijf, dat kan niet anders. Maar op zondag moet je netjes zijn, ook achter je aanrecht en fornuis, en als je de zondagse pudding opdient. Dus de schortjes moesten er komen, toch?
Je wast ze voorzichtig, met de hand natuurlijk, behandelt ze met stijfsel als bescherming tegen vlekken en slijtage. Wat ben je er weergaloos zuinig op. Kun je me vertellen waar en wanneer je ze kocht?

Zelf heb ik maar twee kledingstukken die ouder zijn dan pakweg een jaar of vijf: mijn doopjurk en mijn trouwjurk. De rest van mijn kleding behoort ongeveer tot de categorie wegwerpartikelen; leuk totdat de mode verandert, en van een kwaliteit die met moeite een paar seizoenen doorstaat.

Vage vlekken

In de keuken bekeek ik mijn eigen schorten. De ene heeft hier en daar een rafelig randje, de andere is kreukelig. Allemaal hebben ze vage vlekken die er in de wasmachine niet helemaal uitgaan. Eigen schuld: had ik ze maar moeten beschermen met stijfsel, dan had het vuil niet in de textiel kunnen doordringen. Nee, het zijn geen schorten die mijn nageslacht gaat bewaren.

Over Mohammedanen - die wij moslims noemen: tulbanden dragen ze bij ons niet. Ook geen schoenen met krullende puntneuzen. De vrouwen dragen soms wel sluiers of hoofddoeken, sommige mannen lange jurken en petjes. Elke tijd en iedere cultuur heeft zijn eigen kleding, met of zonder stijfsel.

Mooie zondag morgen!
Anne Marie