Jouw levensverhaal. En appeltjesbrood.

Appeltjesbrood met roomboter: een oud recept, maar
nieuw voor mij.

Ottoland, 27 september 2013

Ha Plonia,

Het is hoog tijd om je te vertellen over mijn vorderingen met jouw levensverhaal. Maar eerst iets anders: bakker Van der Grijn in ons dorp verkoopt sinds kort appeltjesbrood. Hij noemt het 'Teunies Appeltjesbrood' en bakt het naar een recept van een heel oude bakker uit Giessenburg, Gert Jan Bos. Deze bakker nadert de honderd werd me verteld. Dat betekent dat jij binnenkort zijn geboorte gaat meemaken.

Bakker Bos

Dikke kans dat de Giessenburgse bakker het recept voor appeltjesbrood van zijn vader kreeg. Dus als je bakker Bos senior een keer tegenkomt, bedank hem dan namens mij.
Bakt jullie bakker in Hardinxveld ook dergelijk brood?

Ik had het nooit op, brood met appel. En had niet verwacht dat het zo lekker zou zijn. Goede kans dat er in mijn oven binnenkort een geurig brood rijst met stukjes appel, rozijnen, suiker en kaneel. Vanmiddag, na een dag op de redactie, heb ik van Teunies brood een snee met veel roomboter voor mezelf klaargemaakt.

Niet alleen nostalgie

Vorige week was ik vrij, om aan jouw levensverhaal te werken. De afgelopen maanden was het schrijven af en toe een kwelling; het lukte me maar niet om de goede vorm te vinden. Tot een paar weken geleden. Inmiddels had ik ook acht van jouw kleinkinderen geïnterviewd. En een aantal andere personen. En stapels boeken gelezen over het leven in jouw dorp en tijd.

Na vele maanden onderzoek, tobben over de goede vorm, schrijven en schrappen, vloeiden de verhalen vorige week via het toetsenbord mijn beeldscherm op. Ik zag de appelboom achter jouw huis voor me, rook de stoofperen op jouw petroleumstel, zag je kleinkinderen rondrennen op klompen... En nee, het is niet alleen zoete nostalgie. Ook jouw leven kent hoogte- en dieptepunten.

Scherpe kantjes

Het wonderlijke is: dankzij de verhalen van jouw kleinkinderen lijkt het alsof ik jou beter heb leren kennen dan mijn eigen oma. Ik ken de scherpe kantjes van je karakter, je zorgen en angsten, weet wie je aardig vindt en wie niet, hoe je met een hand je kin ondersteunt als je naar bezoekers luistert... na maanden interviewen en schrijven is het me vertrouwd geworden.

Over een aantal weken gaat het verhaal naar de redacteur van een uitgever die belangstelling toonde. Ik hoop dat het klikt tussen die redacteur en jou, op papier dan.

Groet!
Anne Marie