De geur van Engelse kolenvuurtjes

Ottoland, 17 juni 2013

Ha Plonia,

Van dat lachgasverhaal van jou werd ik inderdaad niet vrolijk. Dat er bij jullie mensen zijn die voor het vak van tandarts kiezen, onbegrijpelijk. Gaat het met je zus alweer wat beter?

Mijn verhaal is een stuk leuker dan dat van jou. Ik ben net terug van een vakantie in de Engelse Yorkshire Dales. Het is daar prachtig. En de mensen stoken er nog kolen! Ook ons vakantiehuis, een cottage van natuursteen, had een kolenhaard. We hebben die natuurlijk een paar keer aangestoken. En in de dorpjes roken we overal de scherpe geur van kolenvuurtjes, wat ik geweldig vond. Want nu weet ik hoe het bij jou in het dorp ruikt als de mensen hun kachels en fornuizen stoken.
Deze keer krijg je meer dan één foto van me, omdat ik je graag wil laten zien hoe mooi Yorkshire is. En natuurlijk hoe de kolenhaard in ons vakantiehuis eruitzag.

Mijn jongste dochter schept kolen uit de opslag in de achtertuin.

Het dorpje Askrigg, waar ik zaterdag nog was.

Het landschap: glooiend en groen. Overal zie je schapen en muurtjes van natuursteen.

Voor wandelaars zijn er openingen in de muurtjes gemaakt.

Dankzij de vele beekjes, riviertjes, rotsen en niveauverschillen vind je overal in de Yorkshire Dales prachtige watervallen.

Het is jammer dat een reis naar Yorkshire voor jou net zo onwaarschijnlijk is als een reis naar 2013. Maar ik ben wel blij voor je dat je er niet woont, want de meeste mannen in de Dales van 1913 werken in de kolen- en loodmijnen.

Je schreef me over het nieuwe watercloset van jouw tandarts. De foto die je ervan hebt wil ik graag zien. Alvast bedankt.

Groet!
Anne Marie