 |
| In mijn dorp kan niet iedereen bij de kruidenier kopen wat hij van node heeft. |
Beste Anne Marie,
Nu heb je een voordracht en interviews over mij gegeven en ook nog via de radio over mij gesproken. Zeer wonderlijk. Uit een eerder schrijven van jou heb ik opgemaakt dat een radio een apparaat is waarmee velen het gesprek kunnen afluisteren. Hoogst onaangenaam lijkt mij dat. Het belemmert je om van mens tot mens te spreken, dunkt mij.
Honger
Ik heb nog eens nagedacht over alle stoffen met onuitsprekelijke namen die men in jullie voedsel pleegt te doen. E-nummers noemde jij ze. Welnu, het is natuurlijk hoogst onaangenaam. Maar ik zie het als mijn taak jou erop te wijzen dat er bij mij in het dorp mensen zijn die 's avonds met een knorrende buik naar bed gaan. Zij lijden honger.Misschien zijn de etenswaren van jullie kruideniers toch te verkiezen boven geen of te weinig eten.
Je schreef over jullie minister Bussemaker, die vindt dat vrouwen hun kinderen bij anderen moeten brengen zodat ze zelf uit werken kunnen gaan. Mevrouw Bussemaker moet zich schamen. Allereerst vindt bij ons de vakbeweging dat vrouwen als loondruksters de arbeidsmarkt verpesten. Daarnaast groeien kinderen op voor galg en rad als de huismoeder niet voor orde, netheid, discipline en tucht kan zorgen. Vrouwen gaan bij ons alleen uit werken wanneer de nood in het gezin hen ertoe dwingt.
Gedicht over de huisvrouw
Vorig jaar, in december 1912, is de Nederlandsche Vereeniging van Huisvrouwen opgericht. In een uitgave van deze vereniging las ik een prachtig gedicht. Een strofe daaruit luidt:Ook nu zal ons huis met ons eigen gezin
Ons steeds boven alles bekoren,
Want het beste blijft toch voor allen daarin
Te weten, dat zij daar behooren.
Beter zou ik het zelf niet kunnen verwoorden.
Je liefhebbende Plonia
Wat een heerlijke tegenstrijdigheid!
BeantwoordenVerwijderenVroeger werd het gezien als armoe om te werken
en nu als 'asociaal' om niet te werken.
Ik hoop toch echt dat we nu in een tijd leven waarin we dat zelf
mogen en kunnen bepalen!
Ps Ik volg jullie altijd met veel plezier
Bedankt voor de inspirerende geschiedenis lessen!
Fijn weekend
Dank voor je leuke reactie. Ja, opvattingen over wat vrouwen allemaal moeten, of (niet) mogen, vertonen in de geschiedenis een slingerbeweging. Gisteren sprak ik een negentigjarige vrouw die als meisje nooit mocht zwemmen en op haar zeventigste nog twee zwemdiploma's haalde!
VerwijderenJe zou voor de grap eens een bezoekje moeten brengen aan de Museumwinkel in Zutphen; allemaal ouderwets snoep! (moest ik aan denken bij het zien van de foto)
BeantwoordenVerwijderenNou, dat klinkt verleidelijk!
VerwijderenHoi, ik zat te surfen en kwam opeens hier terecht. Ga vast nog wat meer van je lezen. Ben wel heel benieuwd overigens hoe de rest van het gedicht luidt.
BeantwoordenVerwijderenAfke
Hoi Afke,
VerwijderenDe schrijfster Els Kloek citeert het gedicht in haar boek 'Vrouw des Huizes, een cultuurgeschiedenis van de Hollandse huisvrouw' (Ik vermeld dit boek ook onder de knop 'bronnen' op dit blog.)De titel van het gedicht is 'De huisvrouwen van heden'. Het verscheen in de eerste editie van Het Maandblad van de Nederlandsche Vereeniging van Huisvrouwen. Die vereniging werd opgericht in 1912. Het gedicht telt twaalf strofen, waarvan Els Kloek er drie citeert. Omdat het meer dan zeventig jaar geleden is dat het voor het eerst werd gepubliceerd, ga ik ervan uit dat er geen coypright meer op rust. Ik citeer de drie strofen die ook in het boek voorkomen:
"Waar vroeger de hulp van meid, dochter en nicht
De huisvrouw geen ruste kon geven,
Daar blijft zelfs nu tijd nog naast huisvrouwenplicht
Voor bonds- en vereenigingsleven
Ook nu zal ons huis met ons eigen gezin
Ons steeds boven alles bekoren,
Want het beste blijft toch voor allen daarin
Te weten, dat zij daar behoren
Wij hopen dat wij zoo langs andere baan
Den beteren weg zullen vinden.
Moog dat, wat nog goed ons schijnt,blijven bestaan
En zich hecht met het nieuwe verbinden.
De leden van de vereniging voelen zich al heel modern, omdat ze niet meer hoeven te spinnen en weven en geen water meer bij een pomp hoeven te halen. Dat laatste gold in 1912 nog niet voor iedereen overigens...
Het blijft leuk om te lezen!
BeantwoordenVerwijderen