 |
| Op mijn bureau stapelen de boeken en oude documenten zich op. |
Hey Plonia,
Jouw levensverhaal vordert al behoorlijk. Gisteren had ik weer tijd om eraan te werken. Het is jammer dat ik over jouw toekomst niets aan je kan vragen.
Ik heb een tafel naast mijn bureau geschoven die bedekt is met materialen. Naarmate ik verder kom in jouw leven, wordt die tafel voller: boeken, aantekeningen, oude documenten, foto's en krabbels op vodjes papier stapelen zich op. Soms kan ik mijn eigen notities niet meer vinden.
Unieke ervaring
Al schrijvend ontdek ik dat elke tijd zijn eigen armoede kent, en zijn eigen rijkdom. En dat we, als iemand een mooie leeftijd bereikt, altijd maar een periode van een persoon meemaken. Jouw kleinkinderen kennen jou niet als jonge vrouw, jouw ouders zullen jou niet zien als oude dame. Maar als schrijfster heb ik het gevoel dat ik jouw hele leven meemaak, van het begin tot het einde. Dat is een unieke ervaring!Betaald werk
Over jouw laatste bericht ben ik trouwens een beetje verbaasd. Die Vereniging van Huisvrouwen bij jullie is behoudender dan de Bijbel, heb je dat gemerkt? Moet je Spreuken 31 maar eens lezen. Daar staat een beschrijving van een goede huisvrouw. Ik lees in die tekst helemaal niet dat een huisvrouw geen betaald werk buitenshuis behoort te doen. Wel dat ze handel drijft, een akker koopt. Ze doet meer dan eten koken, spinnen en weven. Het boek Spreuken schijnt te zijn geschreven in de tweede eeuw voor Christus, dus die Vereniging van Huisvrouwen loopt echt achter.Die vrouw uit Spreuken had ook personeel, dat blijkt wel uit de tekst. Haar 'dienstmaagden' liet ze natuurlijk op haar kinderen passen als ze op de markt met koopmannen onderhandelde. En de was doen. Misschien moet ik toch ook eens zo'n dienstmaagd aanstellen. Daar wordt jouw levensverhaal vast beter van.
Groet!
Anne Marie
Mijn oma was in haar jonge jaren dienstmeid bij een burgemeester! Daar heb ik veel leuke verhalen over gehoord. Ze moest bijvoorbeeld tomatensoep koken, dat had ze zelf nog nooit gegeten... Oma kon door haar dienstmeidtijd heerlijk eten koken!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk. Die burgemeester had blijkbaar een ouder personeelslid in dienst dat nieuw personeel veel leerde, of een echtgenote die nieuwe dienstmeisjes onder haar hoede nam. Men zag het werk als dienstmeisje omstreeks 1900 als een manier om meisjes uit de mindere stand wat meer beschaving bij te brengen en om goede huisvrouwen van hen te maken. Ik heb geprobeerd om me voor te stellen hoe dat was, als je een twaalfjarige wichtje in dienst kreeg dat nog nergens van wist. Het was natuurlijk net als met stagiaires nu: je moet eerst in hen investeren voordat ze je werk uit handen kunnen nemen. Helaas zijn er nog steeds stageplaatsen waarop dat eerste onvoldoende gebeurt trouwens, maar dat is weer een ander verhaal :-)
BeantwoordenVerwijderen