Het ouderlijk huis als veilige haven

De nieuwe hoefstal van vader staat naast
de smederij.

Hardinxveld, 1 mei 1913

Dag Anne Marie,

Dat vind ik wonderlijk: een kastje waar de vaat vies in gaat en schoon weer uit komt. Arie trok zijn wenkbrauwen op toen ik hem erover vertelde. Hij denkt nu dat de huisvrouwen daar bij jullie wel erg lui moeten zijn.

Travalje

Vanmiddag ben ik bij vader en moeder naar de nieuwe travalje gaan kijken. Dat is een hoefstal waarin vader de paarden kan vastzetten als hij ze beslaat. Tegenwoordig doet broer Pieter dat werk meestal, want vaders rug is niet zo goed meer.

Zeven kinderen, drie knechten

Bij de koffie besprak ik met moeder hoeveel mensen er al onder het dak van haar woning hebben vertoefd, sinds ze er na haar huwelijk is komen wonen. Allereerst zijn daar natuurlijk haar zeven kinderen, de vijf overleden kinderen niet meegerekend. Dan was er drie keer een knecht die bij ons inwoonde.

Later heeft vaders moeder nog enige tijd bij mijn ouders ingewoond, de laatste vijf maanden van haar leven. Dat was in 1897. Verder heeft natuurlijk neefje Gerrit bij ons gewoond, nadat Pieters vrouw was overleden. En Pieter zelf trok na het overlijden van zijn tweede vrouw ook weer enige tijd bij vader en moeder in.

Tehuizen

Toen moeder en ik deze dingen zo bespraken, raakte ik ervan doordrongen welk een zegen het ouderlijk huis is. Het is een veilige haven voor familie en allen die daaraan voor korte of langere tijd worden toegevoegd.
Ik heb van jou begrepen dat er bij jullie allerlei tehuizen en voorzieningen zijn om ontheemden op te vangen. Voor mij is het onbegrijpelijk dat er geen familie is die daartoe bereid is. Terwijl jullie zo welvarend zijn!

Je liefhebbende Plonia