Turksche kiesrechtvrouwen in aantocht

Ik naaide een luierpakje voor Annigje. Het is nog te groot en ligt te
pronken op de luierdroger.

Hardinxveld, 24 april 1913

Dag Anne Marie,

Laat ik je eerst vertellen dat onze Annigje gezond opgroeit. Ze is nu negen weken oud. De afgelopen dagen heb ik gewerkt aan een luierpakje. Alles met de hand; een naaimachine bezit ik niet.

Pokkenbriefje

Over enige tijd zal ik Annigje moeten laten vaccineren tegen de pokken. Daar wordt ze vast koortsig van. Ik zie er nu al tegenop. Toch zal het moeten; als kinderen beneden 't jaar gevaccineerd worden tegen pokken, hebben ze er 't minste last van. Er zijn scholen die kinderen niet toelaten als ze geen pokkenbriefje hebben. Een pokkenbriefje, dat is een bewijs van vaccinatie. Daarop staat ook hoeveel pokken er zijn opgekomen. Ach, 't arme kind zo te moeten kwellen.

Krant van slavinnen

Er is iets geheel anders dat ik je wil schrijven. Vandaag las ik in de krant een bericht over vrouwen in Konstantinopel die geheel zonder hulp van mannen een dagblad maken. Het heet 'De wereld der vrouwen'. De redactie zegt in haar eerste hoofdartikel: "Wij verzoeken onze mannelijke collega's ons rustig aan het werk te laten. Wij zullen onze rechten zoo goed mogelijk verdedigen. De mannen hebben te lang ons als slavinnen beschouwd en behandeld, dan dat wij van hen verbetering van onze achteruitzetting mogen verwachten." De Turksche kiesrechtvrouw is dus in aantocht. De krant schrijft: "Het merkwaardige is dat het officieele persbureau 't verschijnen van het blad heeft goedgevonden."

Ik moest vanzelf meteen aan jou denken. Je schrijft immers ook voor een krant, als vrouw. Wat vind je hier nu van? Ik vind het maar dwaas. En mannen in mijn dorp beschouwen vrouwen geenszins als slavinnen. Mogelijk is het in Konstantinopel anders.

Je liefhebbende Plonia
P.S. Ik zou je gaarne stekjes en zaden voor jouw tuin sturen. Zodra de wetenschap dat mogelijk heeft gemaakt, moet je het mij maar laten weten.