+met+zijn+vrouw.jpg) |
| John Stuart Mill (1806-1873) met zijn vrouw. |
Ha Plonia,
Vervelend dat mijn vorige bericht jou boos maakte. Ik wil graag met je blijven schrijven. Feministes hebben we bij ons genoeg. Die mevrouw Hoogendoorn uit jouw dorp vind ik daarom niet zo interessant. Ik vind het boeiender om te ontdekken hoe jij het leven ervaart - en met jou de meeste vrouwen in jouw dorp.
Vechten
Ik zal uitleggen waarom het mij verbaast dat jij je niet druk maakt over de beperkingen voor vrouwen. Als ik me verdiep in levens van vrouwen uit de geschiedenis, zie ik veel onrechtvaardigheid. Jouw vrouwelijke generatiegenoten moeten vechten voor zaken die voor mannen vanzelfsprekend zijn. Vechten voor een gelijk salaris, vechten om te mogen studeren, vechten om docente te mogen worden, vechten om te mogen stemmen.
Zwak en emotioneel
John Stuart Mill schreef in 1869 een essay: 'The subjection of women'. Daarin pleit hij voor gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Hij schrijft dat vrouwen wordt geleerd om zich als zwak, emotioneel en volgzaam te gedragen, overeenkomstig het vooroordeel over hen. Hij stelt de huwelijkswetten aan de kaak, volgens welke vrouwen gehoorzaamheid zijn verschuldigd aan hun man. En dat je capaciteiten van vrouwen onmogelijk kunt beoordelen als je hen geen kansen geeft. Voor mij allemaal vanzelfsprekend, maar in jouw dorp is het dat niet.
Meegaand
Het is niet mijn bedoeling om je op te jutten. Ik heb alleen mijn verbazing geuit over jouw meegaande, berustende houding.Maar ach, toen ik moeder werd, mijn werkgever deeltijdwerken niet toestond en iedereen het vanzelfsprekend leek te vinden dat ik de zorg voor de kinderen op me nam, ben ik ook niet de barricaden op gegaan. Ik maakte er als journaliste temidden van luiers, speelgoed en dagelijkse fruithapjes het beste van. Eigenlijk was ik ook best meegaand. Meestal.
Liefs,
Anne Marie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten