Hete cacao om bij te komen

Ik heb een beker hete cacao voor mijzelf gemaakt.

Hardinxveld, 19 november 1912

Beste Anne Marie,

Buiten is het guur en vochtig weer en in de courant staan berichten over oorlog.

'Bulgaren en Turken liggen met gespannen haan tegenover elkaar bij de Tsjataldsja-linie, maar de aanhoudende stortregens verhinderden het oprukken naar de laatste Turksche stelling.'

Daarbij berichtte de courant ook over een Giessendamse jongen van tien jaren oud die in de afgelopen week met zijn hoofd onder een rijtuig is geraakt. Ik had Neeltje er al over horen vertellen. De jongen is hevig verwond. De koetsier had geen schuld aan het ongeval, stond erbij.

Hete cacao

Om bij te komen van alle narigheid in de courant, en om op te warmen, heb ik voor mijzelf eerst eens een heerlijke beker hete cacao gemaakt. Terwijl ik daarvan kleine teugjes nam, schoot me te binnen dat ik je nog moet vragen wat geleisuiker is. Dergelijke suiker is mij niet bekend. En voor mijn kweeperengelei gebruik ik geen sap van sinaasappelen, zoals jij. Dat is wel erg luxe! Ik gebruik water en heel gewone suiker, zeef de peren eruit en laat het sap inkoken.

Verder dacht ik nog eens na over mevrouw Aletta Jacobs. Ze wilde niet worden als de ongehuwde vrouwen in haar dorp, schreef jij. Welnu, dat wilde ik ook niet, dus dat begrijp ik. Maar huwen en een eigen huishouden bestieren, dat is naar mijn stellige overtuiging het hoogste wat een vrouw bereiken kan.

Gelukkiger?

Ik bewonder de moed en kracht van mevrouw Jacobs. Zelf zou ik niet staande blijven in bloederige operatiezalen. En de wereld rondreizen om te strijden voor vrouwenkiesrecht: ik moet er niet aan denken. Het liefst slaap ik in mijn eigen bed. Wat mij bezighoudt: is mevrouw Jacobs gelukkiger dan ik? Of in ieder geval tevreden met haar bestaan? Tevredener dan ik?

Je liefhebbende Plonia