Aardappelen en schoenlapperstaart

De roze sparappel is een aardappel die je lang
kunt bewaren.

Hardinxveld, 3 november 1912

Beste Anne Marie,

Vandaag ga ik heel eerlijk tegen je zijn. Je vroeg je af of mijn leven misschien grauw en saai is. Welnu, dat vraag ik me wel eens af als ik over jouw leven lees. De redactie van de krant waar je werkt ziet er geenszins genoeglijk uit. Ik zie geen kachel branden, geen fraaie lamp aan de zoldering hangen, geen pot met vrolijk bloeiende geraniums, geen mooie gordijntjes. Dat alles heb ik daaglijks om mij heen.

Maaltje aardappelen

Er is meer wat mij niet zou bevallen. Jouw familie woont niet bij je in het dorp, en wat is een mens zonder familie? In ieder geval stuk eenzamer dan de gelukkige wiens familie nabij leeft. En dan de manier waarop jij het eten bereidt. Neem nu die kruidcake, zonder roomboter en eieren. Of pap uit een kartonnen pak in plaats van vers bereid. Dat snelle voedsel van jullie vind ik niet begerenswaardig.
Zojuist heb ik een maaltje aardappelen uit mijn kelder gehaald: roze sparappels. Die zijn heerlijk van smaak en je kunt ze lang bewaren.

Steeds als ik in mijn kelder kom, voel ik mij rijk: zoveel oogst bijeen verzameld! Een mens moet natuurlijk wel genieten van de eenvoudige dingen des levens. Neen, ik kom niet in restaurants. Maar als ik heerlijk met mijn voeten op een warme stoof aan tafel zit, en samen met Arie van een voedzaam maal geniet, heb ik niets meer te wensen hoor.

Je vroeg om een oud recept. Ik heb moeder er eens naar gevraagd. Ze gaf me het recept voor schoenlapperstaart. Zelf heb ik het nog nooit gemaakt. Het komt uit een boekje dat ze kreeg bij haar trouwen: 'De huisvrouw'.

Schoenlapperstaart

Neem een dozijn grote appelen, tot moes gekookt, zes eieren, tien gestoten beschuiten, wat kaneel, een ons boter en zes lepels suiker. Bak alles tezamen in een schotel of taartenpan. Nu, dat is eens iets anders dan voedsel uit een zakje nietwaar?

Je liefhebbende,
Plonia