 |
| Ik las 'De Prins' bij de koffie. |
Beste Anne Marie,
Eerst moet ik je vertellen dat het mejuffrouw Hoogendoorn werkelijk ernst is met haar Bond voor Vrouwenkiesrecht. Volgende maand is er hoogstwaarschijnlijk een bijeenkomst in het lokaal van de heer Bakker. Aagje Hoogendoorn woont nabij de Dam en het Jodensteegje, in een burgerhuis. Men noemt haar een blauwkous; ze toont minachting voor huishoudelijke zaken. Welnu, zij heeft dan ook een dienstbode en geen man en kinderen, dus dat kan zij zich veroorloven.
Suffragette
Gistermorgen kwam ik Aagje weer tegen op de Dam, nabij haar woning. Aan haar gelaat kon ik zien dat zij zeer ontstemd was. Ik vroeg haar of het wel ging."Och Pleuntje", zo begon zij. "De mensen zijn zo geneigd om strijdsters voor de goede zaak in een kwaad daglicht te stellen. Neem nu 'De Prins' van afgelopen maand."
Ik onderbrak haar verbaasd. "De Prins?"
"Dat is een maandelijks blad, geïllustreerd. De afgelopen maand stond er toch zo'n vreeslijk verhaal in over een suffragette. Je weet wel, zo noemt men in Engeland de verdedigsters van de goede zaak: vrouwenkiesrecht. Zo'n respectloos verhaal."
Ik vroeg haar wat er dan in 'De Prins' werd geschreven. Toen liep Aagje haar woning binnen en kwam meteen daarna weer naar buiten met het blad.
"Lees zelf maar", zei ze.
Wraak
Vanmorgen zat ik dus bij de koffie te lezen in 'De Prins'. Ik vond het verhaal over de suffragette geenszins verontrustend. Het gaat over een boer die ontstemd is omdat zijn vrouw naar een bijeenkomst voor vrouwenkiesrecht is gegaan en daardoor haar huishoudelijke taken veronachtzaamt. De boer dwingt een suffragette - die volgens het verhaal 'een uitdrukking van zelfvoldaanheid op het magere gelaat' heeft - om thee voor hem te zetten en de vloer te vegen. Dat is zijn wraak op de 'vervloekte suffragettes' die een slechte invloed op zijn vrouw hebben. Nu is het gedrag van de boer natuurlijk erg onbeleefd, maar dat Aagje zich zo druk maakt over dit verhaal, dat begrijp ik werkelijk niet. Snap jij dat?Je liefhebbende,
Plonia
In de jaren 50, dus ruim 40 jaar na 1912, kwam het nog regelmatig voor dat een man zijn vrouw verbood 's avonds naar de bijeenkomst van een vrouwenbond te gaan. Daar kwam dan een spreker/spreekster vertellen over zuiniger huishouden, betere hygiëne, sanatoriums voor tbc-lijders, nieuwe groenten leren verbouwen en bereiden, enz. Daar kon zo'n man dan toch van meeprofiteren, zou je zeggen. Maar nee, de vrouw mocht niet, want: a. er werd daar maar geleerd hoe ze in opstand kon komen tegen haar lot als huisvrouw/moeder en b. als er geen dochter in huis was of dienstmeid, moest die arme man zelf zijn eigen kopje koffie inschenken, die overigens door zijn vrouw al gezet was, inclusief het kopje met lepeltje dat al klaar stond. Punt a. zal dan nog wel het schrikbeeld, dat suffragettes voor mannen inhield, geweest zijn, het tweede was puur eigenbelang, het was echt niet, dat hij zijn vrouw geen uitstapje gunde, maar dat dan alleen als hij er geen nadeel van onder vond en ja, welke echte man schonk nou zelf zijn koffie in. Dus Plonia, die suffragettes van U hebben nog heel wat voor de boeg. (Mijn moeder mocht gelukkig wel, mijn vader was er voor, maar ja, socialist in hart en nieren was hij voor het hoger op komen van de arbeidersstand, en dit was een uitgelezen manier, die lezingen).
BeantwoordenVerwijderen