Logeerpartij in 1912

De priemende, keurende blikken van vrouwen uit jouw buurt.

Ottoland, 29 september 2012

Hoi Plonia,

Een ritje in een Tilbury, dat lijkt me een stuk leuker dan een autorit. Het geluid van paardenhoeven, wind in je gezicht, je benen warm onder een leren voetenkleed, regen die op de kap van wasdoek tikt; dat is het echte reizen. Geen files, geen uitlaatgassen, alleen af en toe een kuil in de weg.

Hoe zou het zijn om een weekje bij jou te logeren? Soms probeer ik me dat voor te stellen. Je zou me aan gepaste kleding moeten helpen, want in een spijkerbroek kan ik me natuurlijk niet vertonen in jouw dorp.

Ongemakkelijke stilte

Daar loop ik dan, in een oude rok van jou die we voor mij op lengte hebben gemaakt met een strook gordijnstof. Op de dijk stel je me voor aan jouw buurvrouwen. 'Dit is familie van mij, uit Ottoland.' Ze bekijken me nieuwsgierig, laten hun ogen keurend langs de verstelde rok gaan. We drinken koffie bij jouw moeder en haar buurvrouw. Ik informeer naar jouw zwangerschap, waarop er een ongemakkelijke stilte valt. Je moeder roert in haar koffie, buurvrouw schuifelt met haar voeten. Jij legt een vinger op je mond en schudt je hoofd. Als we naar huis lopen leg je me uit: 'Daar práten wij niet over. Mijn moeders buurvrouw wéét niet eens dat ik in verwachting ben.'

's Middags aan tafel informeert Arie naar het werk van mijn man. Ik probeer hem uit te leggen hoe in mijn tijd een uitgeverij werkt. Dat boeken niet meer met loden letters gedrukt worden. En hoe ze dan wél gemaakt worden. Arie en jij luisteren verbaasd. Na het middageten leer jij me hoe ik sokken moet stoppen. Ik breng er niet veel van terecht. Je moet me trouwens alles leren: wassen met de hand, de kachel aansteken, de vis schoonmaken die je van een buurman krijgt. En als ik aan het einde van de middag de geit melk, lach je me uit. 'Wat een miezerig straaltje komt eruit. Zo ben je een uur bezig.' Na een kwartier neem jij het van me over. De melk spuit de emmer in.

Naar de plee

Na de avondboterham lees ik jou voor uit het advertentieblad, terwijl jij sokken stopt en een laken verstelt. Als Arie klaar is in de hoepmakerij, omstreeks negen uur, eten we nog een bordje pap. Dan kruip ik onder de dekens op een stromatras. 's Nachts hoor ik uilen roepen. Als ik nodig moet, wandel ik met een olielamp naar de plee in de achtertuin. De enige po in huis staat namelijk onder het bed van jou en Arie. De volgende ochtend was ik me bij de gootsteen, terwijl jij de geit aan het melken bent. Arie is al lang in zijn hoepmakerij aan het werk.

Na het ontbijt bespreek jij de noodzaak van een corset. Dat moet ik toch echt eens aanschaffen. Ik knik gehoorzaam. Onderweg naar de plee struikel ik bijna over mijn lange rokken. Ik verlang alweer naar mijn spijkerbroek.

Tot schrijfs!
Anne Marie