 |
| Samen met mijn zusje in het bed van opa en oma, die woonden op de plek waar jij nu gaat wonen. |
Hoi Plonia,
Wat bijzonder om je familie zo dichtbij te hebben. Ik heb maar één zus. Als ik bij haar op bezoek wil, zit ik drie kwartier in de auto.
Ik ben blij dat de koop van jullie nieuwe huis rond is. Nu kan ik tenminste vertellen dat ik die plek heel goed ken. Een tante heeft er gewoond, en mijn oma woonde er naast. De hoepmakersschuur waar Arie zijn bedrijf gaat beginnen, verbond het huis van mijn oma met het huis waar jij gaat wonen. Ik heb goede herinneringen aan die plek. De notenboom zorgde 's zomers voor schaduw en deelde in het najaar noten uit. In de bijkeuken van mijn oma rook het naar groene zeep. Als mijn ouders 's avonds bij mijn opa en oma op visite gingen, werden mijn zusje en ik na de koffie in het grote bed van opa en oma gelegd. Een feest, samen in zo'n groot bed.
Na afloop van het bezoek werden wij, zwaar van de slaap, weer uit bed getild. Mijn oma vond dat zielig, wij vonden het best. Ik weet nog hoe ik vanuit mijn zitje achter op de fiets de lichtjes in de huizen voorbij zag glijden. En hoe ik luisterde naar de stemmen van mijn ouders, met mijn hoofd tegen de rug van mijn vader. Hun stemmen klonken als het rustgevende murmelen van een beek.
Toen ik een jaar of zeven was, bedachten belangrijke heren dat er op de plek van het huis van mijn oma en tante - van jouw toekomstige huis dus - een bankgebouw moest komen. De huizen werden afgebroken, de notenboom omgehakt, de moestuin van mijn opa weggevaagd. Op de plek waar ik diverse keren samen met mijn zusje in slaap viel, staan nu bureaus waar Rabobankmensen de hoogte van mijn hypotheekrente berekenen.
Plonia, de keuze voor jullie toekomstige huis bepaalt mijn jeugdherinneringen!
Hartelijke groet,
Anne Marie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten