Verkeerde strijkbout

Mijn miskoop: een koperen strijkbout. Het schuifje aan
de achterkant kan omhoog, dan kan er een heet stuk
ijzer in.

Ottoland, 25 mei 2012

Hoi Plonia,

Na werktijd reed ik vandaag langs een nostalgisch winkeltje, waar ik op zoek ging naar spullen uit jouw wereld. Ik zag een lampetkan, emaille schalen, oude foto's en… een strijkbout. Dat is er een uit Plonia's tijd, dacht ik. De verkoopster verzekerde me dat hij werd verwarmd met kooltjes. Ik kocht hem.
Bij thuiskomst zag ik op internet dat ik een miskoop had gedaan. Het bleek een bout te zijn waar een stuk ijzer in werd gelegd dat op de kachel heet was geworden. Ik denk dat jij een bout gebruikt die wordt verwarmd met houtskooltjes. 's Zomers brandt jouw kachel niet eens, dus aan een apparaat dat moet worden verwarmd op de kachel heb je dan niks. Ik gebruik een elektrisch strijkijzer. Of eigenlijk gebruik ik bij voorkeur helemaal niets, om eerlijk te zijn.

Duurzaam

Wat leuk om te lezen over de papieren zakken, pannetjes en kannetjes waarin jij je boodschappen haalt. Als je daar in 2012 mee zou aankomen, zou de winkelier je uitlachen. Toch vind ik dat jullie het beter doen. Wij praten veel over duurzaamheid. Daarmee bedoelen we dat je moet leven op een manier die geen schade toebrengt aan de aarde. Een manier die eeuwenlang op dezelfde manier is vol te houden. Nou, wij bezorgen generaties na ons een uitgeputte en vervuilde aarde. Dus ik lach niet om jouw kannetjes, pannetjes en papieren zakken.

Dienstbodes
Onlangs kocht ik een boek over het leven van dienstbodes omstreeks 1900. Het lijkt me een sloverig bestaan. Wil je me eens schrijven hoe jij dat hebt ervaren?

Liefs,
Anne Marie