 |
| Het olielampje naast mijn bed doofde gisteravond halverwege het gesprek dat Arie en ik hadden. |
Dag achterkleindochter,
Arie was helemaal niet geschokt toen ik gisteravond eindelijk de moed vond hem te vertellen dat mijn vader een buitenechtelijk kind was. Het wonderlijke is: door zijn reactie til ik er nu zelf ook minder zwaar aan.
Na de ontvangst van de geboorteakte die jij me stuurde besloot ik er toch eens over te beginnen. Gisteravond, vlak voor het slapengaan, heb ik het Arie verteld. Hij wilde natuurlijk weten hoe ik het te weten was gekomen.
'Ik kreeg post van een familielid', zei ik. 'Daar stond het in.'
Omdat ik bang was dat hij onze correspondentie zou verbieden, noemde ik bewust jouw naam niet. Misschien maakt hij jou verwijten, omdat jij toch de boodschapper van slecht nieuws bent geweest. Gelukkig vroeg hij niet naar de afzender. Weet je wat hij zei?
'Ach, het aantal kinderen dat buiten het huwelijk verwekt is, dat konden er wel eens meer zijn dan wij denken', zei hij. 'Heb je het er met je ouders over gehad?'
Ik schudde mijn hoofd. Toen ging ineens het olielampje naast ons bed uit; ik was vergeten de olie bij te vullen. In het pikdonker hoorde ik Arie zeggen: 'Misschien moest jouw grootvader Weppelman wel in militaire dienst en hebben ze het huwelijk daarom uitgesteld.'
Ik schudde weer mijn hoofd, maar dat kon Arie natuurlijk niet zien. 'Daar heb ik mijn vader naar gevraagd, zo langs mijn neus weg. Hij zei dat zijn vader was uitgeloot, dus dat kan het niet geweest zijn.'
'Welnu Pleuntje, dan zullen we het nooit weten", zei Arie. 'Jouw grootouders hebben hun geheim mee het graf in genomen.'
Ik heb niets gezegd over jouw onderzoek. Als je in de geboorteregisters van de kerk iets vindt, moet je het me wel laten weten hoor.
Wil je nu nog een breipatroon voor een mooie borstrok? Je hebt in je vorige bericht verzuimd die vraag te beantwoorden.
Je liefhebbende overgrootmoeder,
Plonia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten