Akte verbrand

Hardinxveld, 28 maart 2012

Beste achterkleindochter,

Ik heb de huwelijksakte van mijn grootouders verbrand; niemand mag hem te zien krijgen. Nadat ik de kopie van jou had ontvangen, heb ik minstens een uur met mijn hoofd in mijn handen aan de keukentafel gezeten. Mijn vader, de onberispelijke ouderling uit Hardinxveld, de hardwerkende smid, de man die elke zondag twee keer ter kerke gaat... is hij een buitenechtelijk kind? Meteen nadat ik dat gedacht had, berispte ik mijzelf. Niemand kan er wat aan doen als hij wordt geboren voordat zijn ouders de huwelijksbelofte hebben afgelegd. Maar mijn grootouders, Maatje en Izaak, wat moet ik dan van hen denken? Maatje heb ik nooit gekend, zelfs mijn vader heeft nauwelijks herinneringen aan haar. Ze overleed toen hij een kleuter was. Mijn tweede naam, Christina, heb ik te danken aan de vrouw die daarna voor mijn vader zorgde. Naar haar ben ik vernoemd, en naar mijn moeder natuurlijk. Hoe moet dat voor Maatje geweest zijn: twee jaar lang de zorg dragen voor een kind zonder dat je getrouwd bent? Mijn grootouders trouwden in mei 1846, mijn vader is al geboren in februari 1844, begrijp ik uit de akte.

Nadat ik zo een tijd aan tafel had gezeten, ben ik naar de boomgaard gelopen. Daar heb ik deze en nog meer vragen één voor één van allerlei kanten bekeken. Het ene moment voelde ik me boos, het andere moment verdrietig. Het ene moment wist ik zeker dat ik het met mijn vader zou gaan bespreken, het andere moment wist ik zeker van niet. Toen ik bij de sloot naar een paar trage padden keek, vond ik dat eerst Arie ervan moest horen. Maar toen ik even later met een tak vol uitspruitend groen in mijn handen stond, besloot ik te zwijgen. De akte is tot mij gekomen uit het jaar 2012; daar moet hij maar blijven. Mogelijk heeft mijn vader nooit gehoord wat er in de eerste jaren van zijn leven is gebeurd. Het taboe is zó groot.

Roddelen
Ik ben naar binnen gegaan en heb de akte in de kolenkachel gegooid. De mensen in Hardinxveld zullen nooit kunnen roddelen over mijn vader, de vrome ouderling die buiten de echt werd geboren, de man wiens moeder in 'grote zonde' leefde, zoals velen dat zullen zien.
Of ik Arie erover zal vertellen weet ik nog niet. Ik heb nog wel een paar dagen nodig om al mijn vragen op een rijtje te zetten. Eerst moet ik nadenken. Binnenkort schrijf ik je weer.