 |
Belgische kinderen die tijdens hun vlucht in 1914 hun ouders kwijtraakten. |
Ottoland, 8 november 2014
Hoi Plonia,
Vandaag heb ik met eigen ogen gezien hoe Belgische vluchtelingen met volgeladen karren ons land in trokken. Museum Flehite in Amersfoort wijdt een tentoonstelling aan het onderwerp. Op een scherm kon ik bewegende beelden zien van honderd jaar oud! Ik zag oude vrouwtjes, weggekropen in hun omslagdoeken, mee hobbelend op een overvolle wagen, kinderen die dankbaar een homp brood aannamen van Nederlandse soldaten, vrouwen die in de rij stonden voor een beetje soep.
Ouders kwijt
Ik zag ook een foto van kinderen die in alle chaos hun ouders kwijtraakten. Voor de foto kregen ze een nummer op hun jasje gespeld. Er staat onder dat de 'Zeer Eerwaarde Heer Pastoor Vermeulen te Bergen op Zoom' inlichtingen kon verstrekken. En dat het meisje met nummer 1 haar verwanten al had gevonden.
Betraande ogen
Ooit was ik mijn jongste dochter een half uurtje kwijt; ze was tijdens een uitstapje met vrienden met de kinderen van die vrienden meegelopen en hen kwijtgeraakt. De kinderen kwamen zonder haar bij ons terug. Ik herinner me mijn schrik en de betraande ogen van mijn jongste. Dat je 's avonds naar bed zou moeten gaan zonder te weten waar je kind is...
Ratten, vlooien en luizen
Ik zag ook foto's van geïnterneerde Belgische soldaten die rondhingen bij linnen tenten. Ze verveelden zich stierlijk, hadden last van ratten, vlooien en luizen en kregen te weinig voedsel. Door alles wat ik las en zag ben ik extra blij om de hulp die jij 'jouw' twee vluchtelingen biedt.
Oorlogsbrood
Ik moet je nog vertellen hoe mijn oorlogsbrood smaakte. Heerlijk! Door de aardappelpuree was de korst extra bros en een beetje goudkleurig. De volgende dag was het minder lekker, maar we stopten het in onze broodrooster en daarna smaakte het weer prima.
Hartelijke groet,
Anne Marie

Geen opmerkingen:
Een reactie posten