Naar verborgen verhalen moet je vrágen

Ik moet het bestekbakje repareren; het plankje
 aan de achterkant is losgeraakt en verdwenen.

Ottoland, 25 juli 2013

Ha Plonia,

Er zijn mensen die zichzelf elke avond de vraag stellen: wat heb ik vandaag geleerd? Ik hoor niet bij die mensen. Maar ik heb vandaag wel twee dingen geleerd. Na werktijd.

Het eerste leerde ik toen ik aan het einde van de middag, terwijl ik eigenlijk eten moest gaan koken, zwetend een bestekbakje stond te schuren. Het bijzondere is dat die bestekbak nu ook bij jou in de keuken staat. Dat is het leuke van tijdschrijven: we leven in parallelle werelden. Maar dat is niet wat ik leerde.

Houtsnijwerk

Het bestekbakje dat ik vanmiddag in mijn handen had is hetzelfde als het bakje dat jouw broer Pieter voor jou maakte. Ik weet dat hij lange dagen maakt in de smederij. Hij moet het bakje dus gemaakt hebben op winteravonden, in het licht van de olielamp. In de zijkanten heeft hij met heel veel geduld keurige stervormige figuren uitgesneden, zoals je weet.

Wat leerde ik? Dat jullie 's avonds veel productiever zijn dan een heleboel mensen bij ons. In plaats van achter een beeldscherm plaats te nemen, maken en repareren jullie van alles. Dat vind ik leuk.

Met een twist

Ooit, vele jaren voordat wij elkaar begonnen te schrijven, verfde ik het bakje wit. Nu wilde ik het in oude glorie herstellen en besloot het blank te schuren. Totdat ik vanmiddag zag dat de sterfiguren juist heel mooi uitkomen als ik de dieper liggende delen wit laat. Het is nu een antiek bakje met een hedendaagse twist, eh... een hedendaags accent.

Vragen over vroeger

Het tweede dat ik leerde houdt verband met het boek over jouw leven. Bijna dagelijks werk ik er even aan. En mail ik mijn moeder met nog meer vragen over vroeger. Honderden vragen heb ik haar al gesteld. Ik leerde daardoor dat je een heel leven vaak in iemands nabijheid kunt zijn en desondanks heel veel niet weet over die ander.

Wat leven we als mensen eigenlijk langs elkaar heen. Hoeveel vragen stellen we elkaar, hoe vaak luisteren we naar elkaars herinneringen? Te weinig dus. De mooie verhalen liggen voor het oprapen.

Liefs,
Anne Marie