Het verhaal van een suffragette

De jurk die ik als dienstbode droeg.

Hardinxveld, 30 juli 1913

Beste Anne Marie,

Pieter is er groots op dat zijn bestekbak door jou nog altijd gebruikt wordt. Hij vraagt zich af of jij er verzilverd eetgerei in bewaart, want bij hem heeft het idee postgevat dat jij in grote weelde leeft.

Hongerstaking

Vandaag hoorde ik over suffragettes in Engeland die een strijd leveren op leven en dood om vrouwenkiesrecht te bewerkstelligen. Een aantal van hen is in 't gevang gezet en in hongerstaking gegaan. Nu schijnt het zo te zijn dat zij met een buis in de neus worden gedwongen melk te slikken.

Een van de vrouwen heeft na haar vrijlating beschreven hoe dat was: gevoed worden door een buis via neusgaten en keel. Ze schreef:

'Het was heel pijnlijk, mijn trommelvliezen leken te barsten, ik had een vreselijke pijn in mijn keel en op de borst. Het buisje werd 20 centimeter ver naar binnen geduwd. Ik werd gedwongen op bed te gaan liggen en vastgehouden. Er waren twee dokters: de ene stond op een stoel en hield een trechter vast, de andere duwde het buisje in mijn neusgaten.'

Na de behandeling voelde ze zich slap en had ze veel pijn op de borst, in haar neus en oren.

Een vreselijk relaas vind ik het. Ik hoorde het van Aagje Hoogendoorn, de strijdster voor vrouwenkiesrecht bij ons uit het dorp. Al eerder schreef ik je over haar. Nu kan men veel over Aagje zeggen, maar niet dat ze leugens vertelt.

Sociale kwestie

Begrijp jij nu dat deze vrouwen zoveel over hebben voor een stembiljet op hun eigen naam? Zelf vind ik het belangrijker dat mevrouwen hun dienstbodes goed behandelen en bazen hun werknemers. De sociale kwestie weegt voor mij zwaarder; men kan beter iets doen tegen te lage lonen en slechte behuizing van arme lieden.

Gelukkig ben ik zelf door mijn meeste mevrouwen goed bejegend, als dienstbode. Hierbij zend ik je ook een foto van de jurk en schort die ik als dienstbode droeg. Keurig nietwaar?

Je liefhebbende Plonia