 |
| In de studio van Radio Rijnmond in Rotterdam. De presentatrice wilde weten of jij vóór vrouwenkiesrecht bent. |
Hoi Plonia,
Voordat we gaan eten moet ik je eerst even vertellen dat ik vanmiddag in Rotterdam in een radiostudio was om over jou te vertellen! Het was de studio van Radio Rijnmond. Ik reed erheen over vijfbaanswegen vol met snel rijdende auto's en stelde me voor dat jij naast me zat. Je zou het angstaanjagend gevonden hebben, echt.
Tweede moeder
De presentatrice vroeg waarom ik zo in jou geïnteresseerd ben. Dat is nogal logisch: in jouw toekomst zul je zijn als een tweede moeder voor mijn moeder en maak je mijn geboorte nog mee. Het voelt alsof je heel dichtbij bent.Tegelijkertijd zijn jij en ik een hele eeuw van elkaar verwijderd, loop jij rond in vijf lange rokken en ik in een spijkerbroek en verdienen getrouwde vrouwen in jouw dorp bij voorkeur geen geld terwijl bij ons een minister rondloopt die wil dat alle vrouwen zoveel mogelijk gaan werken. Buitenshuis bedoelt ze. Onze kinderen moeten we de hele week bij iemand anders brengen. Deze minister heet Jet Bussemaker en niet iedereen vindt haar aardig.
E-nummers
Nog even over fabrieksdirecteuren die mononatriumglutamaat (het is géén glutOmaat) en andere dingen met rare namen door ons eten doen. Die zullen bij ons niet in de gevangenis belanden. Er zijn in Europa namelijk beleidsmakers die vinden dat er best wat vreemde stoffen in het voedsel mogen zitten. Producenten hebben die polyvinylpyrrolidon, xylitol, geoxideerde polythyleenwas, azodicarbonamide en nog heel veel andere enge zaken door wetenschappers laten bekijken. Die gaven er nummers aan: E-nummers. Ze lijken ons geen kwaad te doen, zeggen die deskundigen. Totdat het tegendeel wordt bewezen.Eigenlijk leef ik als een soort proefkonijn in een wereldwijd laboratorium. Gelukkig houd ik van rauwkost.
Liefs,
Anne Marie
Als je het niet uit kunt spreken lijkt alles eng. Maar als mensen op een forum op tilt slaan als er over natriumchloride geschreven wordt en met de hand op hun hart beweren dat ze dat nooit gebruiken en ook nooit zullen gebruiken, zo ziekteverwekkend en iemand komt dan met het nuchtere commentaar: u heeft het over keukenzout, dames en heren! dan kan ik een grijns niet onderdrukken. Ik denk dat Plonia zonder zout nauwelijks wintervoorraad aan kool en snijbonen gehad zou hebben en haar slager zou niet geweten hebben hoe de hammen en worsten eetbaar te houden, de boter zou veel sneller ranzig zijn geworden en de gietijzeren koekepan zou niet meer van vet ontdaan kunnen worden met een prop krant en zout. Soms denk ik wel eens dat het de weelde van veel nieuwe ontdekkingen en voldoende inkomen en importis, die ons in staat stelt op een bepaalde, al dan niet verantwoorde, manier te eten. Niet voor niets wordt er gezegd, dat men vroeger blij was als er (voldoende)gegeten kon worden om geen honger te hebben en dat lekker op de tweede plaats kwam. Hoewel, een dokter, die in het Westen van Nederland was opgegroeid en zich in Groningen vestigde, schreef naar huis: "ze eten zich hier ziek in spek en weer gezond in karnemelkse pap". Een gecombineerde maaltijd van: (droge) peulvruchten aangevuld met een melk en graanprodukt versterkenelkaars gezonde werkzaamheid te . Zaten de boeren toch goed: snert met roggebrood en spek, soepenbrei (karnemelkse gortpap) na, bruine bonen met spek en havermoutbrei na, ze wisten niet waarom, maar "het beviel goed". Plonia zal ook zulke standaardcombinaties hebben gehad. (Grappig detail: in Groningerland had elk dorp zijn eigen eettradities. Een boerendochter, die bij familie een paar dorpen verder had gelogeerd, kwam weer thuis met het volgende commentaar: "Wat een verstand, grauwe erwten (capucijners) op donderdag". In haar dorp werden op donderdag nooit grauwe erwten gegeten, dat "hoorde" niet. WE7
BeantwoordenVerwijderen