Iets om te vieren

Geen prijs, wel taartjes.

Ottoland, 13 februari 2013

Hoi Plonia,

Bedankt voor je openhartigheid in je vorige bericht. Het voelt ongemakkelijk als je moet vertellen over een onderwerp dat meestal omzeild wordt, dus ik waardeer je beschrijving van het kraambed. Bij ons wordt over weinig dingen gezwegen. We zijn misschien nog het meest zwijgzaam over ons salaris. Ik vraag me af wat dat over ons zegt.

Taart

Vanmiddag heb ik taartjes gekocht, omdat ik vind dat we iets te vieren hebben. We hebben dan geen Geschiedenis Online Prijs in de wacht gesleept, we stonden wél als genomineerden tussen organisaties met heel dure, gelikte websites.

Toch speciaal dat twee gewone vrouwen die elkaar brieven schrijven in hetzelfde rijtje staan als gerenommeerde instituten. De meeste concurrenten betaalden veel geld om een website te laten bouwen. En ze beschikken vaak over een flink netwerk van vrijwilligers of zelfs betaalde krachten. Uit 225 deelnemers koos een vakjury ons blog als een van de 15 genomineerden. Dat is taart waard.

Fotoshoot

Morgen heb ik weer iets bijzonders. Een fotoshoot in jouw kleding, voor een blad met een oplage van 120.000 exemplaren. Zal ik de fotograaf de groeten van jou doen?

Tot later!
Anne Marie