Carbid-ontploffingen en oliekoeken

Rechtsboven zie je het luierbroekje dat ik maak.
Het staat in een Gracieuse die Neeltje vorig jaar
van iemand kreeg. 

Hardinxveld, 1 januari 1913

Beste Anne Marie,

Het jaar waarin ik moeder hoop te worden is begonnen. Ik hoop maar, dat ik mij een goede moeder zal betonen.
Jou wens ik een jaar toe met vele zegeningen.

De oudejaarsavond is in ons dorp rustig verlopen. Zoals gebruikelijk lazen we in de laatste uren van het jaar Psalm 90: 'Want duizend jaren zijn in Uw ogen als de dag van gisteren, als hij voorbijgegaan is, en als een nachtwake'.

Luierbroekjes

In de verte hoorden wij enkele dreunen van carbid-ontploffingen. Dat is alles gebaseerd op een bijgeloof, als zouden wij boze geesten moeten verjagen door veel kabaal te maken. Arie en ik maken ons daarover niet druk. We genoten van mijn oliekoeken en bessen op brandewijn.
Het was een genoeglijke avond. Arie las in 'Eigen Haard' over de geschiedenis van een compagnieschip, ik las in de krant en handwerkte een weinig. Nu de komst van ons kind nadert, naai ik enkele luierbroekjes en een eenvoudig draagkussen. Het kant dat je op de afbeelding ziet, maak ik er niet aan hoor. Dat is te duur.

De nieuwe taak die ik als aanstaande moeder voor me zie, maakt mij soms wat bezorgd. Men leest over adviezen die de deskundigen geven, maar die zijn lang niet altijd eensluidend. Moet men het kind bijvoorbeeld al in de eerste maanden bijvoeden met Molenaars kindermeel, of is het beter daarmee te wachten? Kee van Adriaan zegt dat haar melk te waterig is. Ze voedt haar kind van alles bij. Maar dat haar wichtje nu zo tiert, neen, dat kan ik niet zeggen.

Je liefhebbende Plonia