Hooi binnen halen in het Weald & Downland Open Air Museum.

Ottoland, zaterdag 11 augustus

Ha Plonia,

Excuses voor mijn late reactie op jouw laatste bericht. Ik ben een weekje naar Engeland geweest. Hoewel ik je niet schreef, heb ik wel regelmatig aan je gedacht, bijvoorbeeld toen we een openluchtmuseum bezochten: het Weald & Downland Open Air Museum. Ze haalden er hooi binnen zoals dat bij jou wordt gedaan. Maar dan wel in spijkerbroeken...

Over spijkerbroeken gesproken: geweldig dat je toestemming geeft voor het tentoonstellen van jouw kleding! Daar zullen veel mensen blij mee zijn. Marlise heeft nu ook vakantie, dus van naaien komt even niet zoveel. Na de vakantie hoopt ze snel aan jouw blouse en bovenrok te beginnen. We zijn allebei razend benieuwd naar het resultaat. En naar jouw reactie daarop.

Razende reporter
Doordat ik de afgelopen dagen niet als een razende reporter het nieuws hoefde te verslaan, had ik eens rustig de tijd om na te denken over jouw manier van leven. Het is een leven dat me net zo hard aantrekt als afstoot.

Zou ik willen leven zoals jij in 1912? Veel eenvoudiger, maar ook meer in harmonie met de natuur? Duurzamer, maar met beperkingen die ik niet ken?  In een Nederland dat nog rustiger en ongerepter is, maar zonder vakanties in het buitenland?

Je eigen groenten verbouwen, kippen en een geit houden, het heeft iets romantisch. Maar voor jou is het pure noodzaak. Het is ook: hard werken in weer en wind, teleurgesteld zijn over mislukte oogst, strijden tegen ongedierte, sjouwen met emmers water bij droogte, groenten zien wegrotten als er te veel regen valt. Hopen dat je vee niet ziek wordt.

Onafhankelijk
Toch ben ik jaloers op jouw onafhankelijkheid. De levensmiddelenindustrie en energiemaatschappijen heb jij niet nodig. Ik moet maar accepteren wat fabrieken in mijn eten stoppen. En als bij mij de elektriciteit uitvalt, ben ik meteen ontregeld. Mijn strijkijzer en kachel blijven koud, achter de computer werken, wassen of stofzuigen kan ik niet. Douchen moet ik met koud water.

Ik moet bekennen: soms, na een werkdag te hebben doorgebracht in kunstlicht, temidden van computers, airco en telefoongerinkel, voel ik vervreemding. Dan verlang ik naar jouw manier van leven.

Hartelijke groet,
Anne Marie