 |
| Ik zit even uit te blazen, met opgetrokken rokken want het is warm. |
Beste achterkleindochter,
We zijn verhuisd! Mensen, mensen, wat is zo'n verhuizing een klus. Ik zit nu even uit te blazen, met mijn benen gestrekt in het gras. Maandag zijn we begonnen. Broer Pieter hielp met zijn handkar. Arie mocht de kar gebruiken van de aannemer voor wie hij soms werkt. Zelf ben ik met onze kruiwagen diverse keren heen en weer gelopen. Gelukkig hebben we als pasgetrouwd stel nog niet zoveel spullen. Maandagavond hebben we nog snel alle aardappels uit onze moestuin gerooid en meegenomen. Dat was nóg een kruiwagenvrachtje. De afgelopen dagen was ik druk met schoonmaken en het inruimen van kasten, de kelder en de kamers.
Buren
Je vroeg hoe de kleine Gerrit het vindt om nu onder de hoede van een huishoudster te zijn. Dat gaat best, de huishoudster is een lieve vrouw. Toch sprong hij een gat in de lucht toen wij maandag ons dijkhuisje betrokken; we wonen nu namelijk naast hem, op Rivierdijk B545. Gerrit kwam al vaak over de vloer, maar vanaf nu zullen hem nog wel vaker zien.Persoonsverheerlijking
Wat je vorige bericht betreft moet ik je iets melden. Ik heb het er met Arie over gehad en we vinden het maar niks dat er nog meer aandacht is van journalisten voor mij en ons blog. En dat je ook naar musea gaat schrijven om mijn kleding en dergelijke tentoon te stellen. Het heeft te veel weg van persoonsverheerlijking. Daarom vraag ik je om niet verder te gaan op die weg. Musea en kranten hebben vast genoeg andere onderwerpen om aandacht aan te besteden. Mensen hoeven zich niet te vergapen aan een eenvoudige vrouw uit 1912. Ik ben toch geen museumstuk!Je liefhebbende,
Plonia
Zoals ik het zie: dit is geen persoonsverheerlijking: ik vind het gewoon interessant om dit te lezen en eventueel te zien.
BeantwoordenVerwijderenBeste Plonia, het is geen persoonsverheerlijking. Bekijk het eens zo: we hebben portretten en schilderijen en bewaarde kleding van, volgens jou belangrijke mensen, genoeg. Maar mijn grootouders (1870/71-1941) waren mensen zoals jij, mijn voormoeders waren allemaal het jongste kind en trouwden laat, vandaar grootouders. Ik heb één portretfoto van hen, vanaf de schouders omhoog, met de zilveren kap en witte kant om opoes gezicht en opa met een zondagse dasspeld en één foto waarop ze aan het hooien zijn, in oude werkkleding. Ik wil zo graag weten wat ze gewoon in huis droegen en als ze boodschappen deden, mijn moeder heeft me dat wel verteld, maar zien. hè, een plaatje vertelt meer dan duizend woorden. Weet je heel zeker dat je ons, mensen in 2012 en daarna, dat niet gunt omdat jij er in 1912 niet goed raad mee weet? Wil je er alsjeblieft nog eens heel goed over denken? Ik weet wel dat jullie veel zwijgzamer over alles deden dan wij in onze tijd, maar echt, je zou er ons zo'n plezier mee doen. Overleg maar met Arie, tenslotte heb je de kleding die tentoongesteld wordt nooit echt gedragen, misschien helpt dat? Eigenlijk had ik, in mijn streek tenminste, Vrouw Loeve moeten zeggen, steeds maar weer, want in Noord Drenthe gebruiken ze het woord U niet. Dus ongeveer zo: Beste Vrouw Loeve, weet Vrouw Loeve zeker dat ze geen tentoonstelling van Vrouw Loeves kleren wil? Als ik geen recht heb om Plonia te schrijven, dan biedt ik mijn verontschuldigingen aan. Reina L.
BeantwoordenVerwijderen