De roeping van de vrouw

Mijn wasgoed op de bleek werd prachtig wit vandaag.

Hardinxveld, 23 juli 1912

Dag Anne Marie,

Je maakt het me wel moeilijk hoor, met je lege kleerhangers. Al vond ik het ook wel vermakelijk, zo'n boom vol houtjes. Ik heb het met Arie nog niet opnieuw besproken, dat tentoonstellen van mijn kleding. Het is natuurlijk leuk dat Marlise en jij het boeiend vinden om met dameskleding uit mijn tijd bezig te zijn. Dat genoegen wil ik jullie niet afnemen. Maar ik voel me toch erg ongemakkelijk bij het idee dat straks allerlei mensen naar mijn kleding staan te kijken en daarover met elkaar praten. Ik moet er nog eens een paar nachtjes over slapen.

Gezin en huishouden

Vandaag op de bleek sprak Aagje Hoogendoorn me weer aan. Terwijl ons wasgoed prachtig wit lag te worden in de zomerzon, vertelde Aagje dat ze één dezer dagen een vergadering heeft over het oprichten van een Hardinxveldse afdeling van de Bond voor Vrouwenkiesrecht. En ze vindt dat er in het najaar een propagandavergadering moet komen, om mensen te vertellen over het belang van kiesrecht voor vrouwen.

Ze vertelde ook dat mevrouw Aletta Jacobs de wereld over gereisd is om voor het vrouwenkiesrecht te pleiten. Het blijft een lastige kwestie, vind ik. Mij is altijd geleerd dat het de roeping van de vrouw is om voor haar gezin en huishouden te zorgen en haar man te ondersteunen. Het politieke terrein is van de mannen. Jij denkt daar anders over toch? Leg me in je volgende schrijven eens uit hoe jij dit nu ziet?

Ik moet je ook de groeten van Arie doen!
Plonia