 |
| Mijn wastobben en wasbord. |
Dag achterkleinkind,
Terwijl ik vanmorgen vroeg mijn onderrokken op het wasbord onder handen nam, stond ik eraan te denken dat er in een andere eeuw twee achterkleindochters van mij zijn die deze rokken namaken. Daarvan kreeg ik een lach op mijn gezicht. Je moet weten dat ik de meest gewone, eenvoudige vrouw van Hardinxveld ben. Hoe zou jij het vinden als er over honderd jaar twee nazaten zijn die jouw broek gaan maken omdat ze die zo bijzonder vinden? Welnu, bij jouw broek zou het nog wonderlijker zijn. Wellicht kan ik je in de komende weken wat schrijven over mijn rokken, om jou en jouw nicht te helpen.
Jammer dat je mijn patroon voor een borstrok niet wilt hebben. Je zou er heus veel plezier van kunnen hebben. Je leeft toch in een vreemde tijd.
Groot schip
Vandaag deed in het dorp een gerucht de ronde over de ondergang van een groot schip dat op weg was naar Amerika. Of 't waar is weet ik niet. Mogelijk staat er woensdag iets over in de Nieuwe Gorinchemse Courant.
Nu ga ik eerst mijn handen insmeren met Purol. Ik heb voor 12,5 cent een blikje gekocht, want na wasdag zijn mijn handen steeds rood en schraal. Ik ben overigens blij dat we in ons deel van het dorp waterleiding hebben, dat maakt het wassen iets makkelijker. In sommige stukken van Hardinxveld moeten de vrouwen het water nog bij de pomp halen. Er is een commissie voor de oprichting eener waterleiding in de Alblasserwaard, om te zorgen dat ook de arme drommels in afgelegen woningen een kraan krijgen. Het stond vorige maand in de Nieuwe Gorinchemse Courant:
Mensen zonder leidingwater worden soms ziek van het slechte water. Maar niet alle bestuurders maken zich daar druk over, begrijp ik uit de kranten. Nu ga ik koffie maken voor Arie, die nog in de hoepmakersschuur aan het werk is. Een paar keer per dag ga ik met mijn koffiekan naar hem toe. Hij maakt lange dagen hoor.
Een groet van je overgrootmoeder,
Plonia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten