Dag Anne Marie,
Ik voel mij gedrongen je te schrijven, hoewel ik dat maandag ook al gedaan heb. De krant staat vandaag zo vol rampspoed, dat ik je wel op de hoogte móet brengen.
Allereerst is daar het bericht over een groot schip, de Titanic. Volgens de Nieuwe Gorinchemse Courant van vandaag is dit grote, zogenaamd onzinkbare en gloednieuwe schip tegen een ijsberg gevaren en gezonken. Er zijn ongeveer 1500 mensen verdronken. Dat is een heel dorp!
Zwarte zee
Het werd me helemaal koud om het hart toen ik las hoe getrouwde stellen van elkaar zijn gescheiden bij het in gebruik nemen van de reddingssloepen. Er zijn vooral vrouwen gered, omdat de mannen hen lieten voorgaan. Ik stelde me voor dat geweest moet zijn, in het donker en de koude. Je dobbert op een zwarte, immense zee en je geliefde is aan boord van een zinkend schip. Je ziet niets dan golven en voorvoelt dat je man door het water zal worden opgeslokt. Je hoopt op redding, tuurt of je een ander schip aan de horizon ziet, bidt, huilt, spreekt anderen moed in... totdat van het schip niets meer te zien is. De zee blijft leeg.
Boven het bericht over de Titanic stond een klein berichtje, over twee Drentse meisjes van acht jaar die zorgeloos aan het spelen waren. Ze liepen achterwaarts met de jurk over het hoofd getrokken. Je ziet dat kinderen vaker doen: het is spannend en zo leuk griezelig. Eén van de meisjes liep in het kanaal en kwam om het leven. In de krant zijn het vier zinnen. Voor de moeder en het zusje is het drama echter groter dan het bericht over de Titanic.
De volgende keer hoop ik je een vrolijker bericht te sturen.
Je liefhebbende,
Plonia
De volgende keer hoop ik je een vrolijker bericht te sturen.
Je liefhebbende,
Plonia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten