Beste Anne Marie,
Wat is het toch heerlijk om een eigen huishouding te bestieren. Als na twee dagen van wassen en strijken alles op keurige stapels in de linnenkast ligt, kan ik daar echt van genieten. Al vóór mijn trouwen heb ik kastrandjes gehaakt, met vogeltjes erin. De frisse randjes maken dat mijn kast er nog mooier uitziet. Soms kan ik nog niet geloven dat het niet de kast is van een mevrouw, maar dat hij helemaal van mijzelf is. Kun jij ook zo trots zijn op je keurige linnengoed?
Dienstbode
Jij hebt kunnen studeren. Ik ben vanaf mijn twaalfde levensjaar dienstbode geweest, zoals bijna alle meisjes. Ik werkte voor mevrouwen, van 's morgens zeven tot 's avonds negen. Ik moest de kachel verzorgen, pap koken en tafel dekken, trappen stoffen en schoenen poetsen. En natuurlijk de ontbijtboel afwassen, bedden afhalen, de po's legen en omspoelen en wastafels schoonmaken. Eten koken, slaapkamers weer aan kant maken, matten kloppen en soms buiten nog ramen zemen of de stoep schrobben. Of verstelwerk doen. In de winter had ik soms zwerende vingers, doordat ik steeds met mijn handen in het koude water moest. Sommige mevrouwen waren aardig, maar er waren er ook die je als een slaaf behandelden. Nee, een eigen huishouden is werkelijk veel aangenamer.
Als in jouw tijd alle meisjes naar school blijven gaan, wie doet er dan eigenlijk het werk voor de mevrouwen?
Je schreef over het doopregister van de hervormde kerk. Het is verdrietig dat het woord 'onecht' aan de naam van mijn vader is verbonden. En dat dit zelfs in jouw eeuw nog gelezen wordt door de mensen! De achting die ik voor mijn vader voel vermindert er echter niet door. Dat is toch het belangrijkst.
Je liefhebbende,
Plonia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten